تیرشان به سنگ خواهد خورد!

در هیچ دوره ای مثل این زمان، مسئولین با بیخیالی از کنار مشکلات عبور نکرده اند/دولت چنان سلانه سلانه و بی خیال به موضوع ورود می کند کانه کان لم یکن شیئا مذکورا/حالا می شود فهمید چرا بعضی مسئولین اصرار بر رفتار مخرب خود دارند و شبکه نفوذ تا کجاها گسترده شده است.

این روزها تحلیل های زیادی پیرامون علل اوضاع نابسامان اقتصادی کشور گفته و شنیده می شود که به عقیده حقیر بیشتر آن هرچند درست است اما به دلیل جزءنگری به همان اندازه که می توانند روشنگرانه باشند گمراه کننده هم هستند!

واقعیت این است که هیچ زمانی مثل امروز مشکلات کشور ملموس نبوده و در هیچ دوره مثل این دوره مسیر صحیح واضح و و مبرهن نیست. نکته عجیب برای همه ما اینجاست که در هیچ دوره ای مثل این زمان، مسئولین با بیخیالی از کنار مشکلات عبور نکرده اند!

مثلا همه می دانیم که رونق بخش مسکن می تواند صنایع زیادی را به دنبال خود بکشد و رکود اقتصادی را تا حدی بهبود ببخشد، ولی از زبان وزیر راه و شهرسازی می شنویم که ریالی اعتبار برای تکمیل زیرساخت های فلان پروژه مسکن وجود ندارد و در آدرسی غلط ادامه می دهد که دولت نباید حتی یک خانه بسازد!

یا به وضوح می دانیم که باید به دنبال گسترش پالایشگاه های موبایل (سیار) باشیم که با تقسیم نفت به فراورده های صنعتی عملا تحریم نفتی را بی اثر می کنند ولی از زبان وزیر نفت می شنویم که ایشان همچنان در پی تثبیت خریداران نفت خام است و پالایشگاه سازی را اساسا کاری مقرون به صرفه نمی داند!

یا اینکه می دانیم که مبادلات اقتصادی اروپایی ها با آمریکا بسیار بیشتر از مبادلات اندک آنان با ماست و دلخوش کردن به ادامه برجام با آنان مسیری نادرست است اما می بینیم که وزارت امور خارجه به هیچ قیمتی حاضر نیست ادامه برجام با اروپا را رها کند و استراتژی دیگری برگزیند، انگار که این توافق منزل من السماء است.

یا می بینیم که زندگی دارد برای قشر زحمتکش و مهمی همچون کامیون داران سخت و سخت تر می شود. پس عقل سلیم حکم می کند که باید فی الفور چاره ای اندیشید و اجازه نداد اعتراضات این صنف به اعتصاب و فلج شدن زندگی مردم بیانجامد. ولی می بینیم که دولت چنان سلانه سلانه و بی خیال به موضوع ورود می کند کانه کان لم یکن شیئا مذکورا! تا چندین و چند شهر چندین و چند روز با مشکل بنزین رو به رو باشند و و در نتیجه ضدانقلاب قشنگ و راحت بر گرده ماجرا بنشیند!

یا اینکه به وضوح می بینیم که باقی ماندن پیام رسان های غیربومی باعث خارج شدن کنترل اوضاع از دست مبادی امنیتی است و باید برای جایگزین کردن آنان با پیام رسان های داخلی فکری کرد. ولی وزارت ارتباطات عامدانه نسخه بی نیاز به فیلتر از همان پیامرسان خارجی می سازد تا خدای ناکرده مردم از آنجا کوچ نفرمایند!

این لیست را می توان تا دهها و بلکه صدها مورد گسترش داد.

این ها همه اجزاء بود که به خاطر «جزء» بودن و در عین روشنی، گنگ و نامفهوم هم به نظر می رسند. پس هرکدام از این اجزا را باید قطعه ای از یک پازل بزرگتر دید تا فهم آن میسر باشد.

من پازل بزرگتر را آسیب شناسی دشمن از فتنه های 78 و 88 می دانم. راستی چگونه بود که رهبر انقلاب در همان سال 88 از «فتنه های بزرگتر» خبر داد؟ علم غیب؟ تجربه تاریخی؟ یا دشمن شناسی؟

واقعیت این است که دشمن بر خلاف ما -که هیچگاه به دنبال کلاسه کردن تجربیات خودمان و ارزیابی خودمان نیستیم- به شدت عملکرد خودش را مورد واکاوی قرار می دهد. مرتبا راهکار و استراتژی و در صورت لزوم مثل آب خوردن تیم عوض می کند و دوباره بازی از نو.

بر این اساس تجربه دشمن از فتنه گذشته –و اینکه چرا به نتیجه نرسید- را می توان در چند مورد خلاصه کرد:

1- فتنه های گذشته در تهران و نهایتا چند شهر بزرگ متمرکز بود. باید کاری کرد اعتراضات فراگیر باشد.

2- اعتراضات گذشته بر پایه ی یک «دروغ» و «تهمت» نهفته بود، اعتراضات جدید باید بر واقعیات عینی و غیرقابل انکار متکی باشد.

3- فتنه گذشته از سوی قشر محدودی از مردم عمدتا مرفه و بالاشهر نشین نمایندگی می شد. فتنه جدید باید به اقشار تهیدست که صاحبان اصلی انقلاب هستند تسری یابد.

4- در فتنه گذشته شبکه مجازی برای اتصال توده های معترض ناقص بود. در برنامه جدید باید حداقل 20 میلیون نفر را به هر نحو به شبکه جدید کشاند!

5- اهداف اعتراضات گذشته به لحاظ منطقی مورد خدشه بود. در اعتراضات جدید باید مردم ربط مستقیمی بین شعار خود و خواسته ما را ببینند.

این ارزیابی در طول 9 سال گذشته مبنای ساماندهی پروژه براندازی جدید قرار گرفته است و رهبری با علم به خباثت دشمن طرح ریزی جدید او این روزها را پیش بینی می کردند. حالا می توان برای اجرای تک تک این موارد، ما به ازای واضحی در عرصه عمل دید. حالا می شود فهمید چرا بعضی مسئولین اصرار بر رفتار مخرب خود دارند و شبکه نفوذ تا کجاها گسترده شده است.

چرا باید تعارف کنیم؟ بازی آنقدر رو شده که حتی گرداننده آمدنیوز به صراحت می گوید حمایت ما از فلانی و روی کار آوردنش به خاطر تکمیل این پازل بود!

اما باید اضافه کنیم که دست نظام در برخورد با این توطئه سنگین بسته نیست. چگونه؟

هر دانشجوی مبتدی علوم استراتژیک می داند که کم هزینه ترین روش برخورد، ناکارآمد کردن استراتژی دشمن است. ناکارآمد کردن استراتژی دشمن اگر هوشمندانه اجرا شود باعث می شود تمام انرژی رقیب مستهلک شده و حتی به طرز مرگباری به سمت خودش برگردد.

به باور بنده پروژه ناکارآمدسازی هم اکنون در دو لایه بالایی و پایینی دنبال می شود.

در لایه بالا (از سمت حاکمیت) امیدی به مجلس یا حتی دستگاه قضا نیست. ولی رهبری غیر از غافلگیری هایی که ما از آن بی خبریم، حداقل دو عنصر مقاومت در برابر  دشمن دارد. یکی سپاه و به طور مشخص شخص سردار سلیمانی است که هر از گاهی با اقدامی شوک برانگیز خود به نوعی موازنه ترس با دشمن رسیده است که باعث کندی حرکت دشمن خواهد شد. (عنصر دوم را -که بازی بدون توپش را در عرصه سیاسی دنبال می کند- عمدا معرفی نمی کنم تا ذهن های تحلیلگر قدری بیشتر از خود، کار بکشند.)

امادر لایه پایین ما هستیم که باید حداکثر انرژی را برای مدیریت اعتراضات مردمی (که قرار است اساس براندازی جدید باشند) به کار ببندیم. غیر از روشنگری سینه به سینه، لازم است اقداماتی همانند آنچه حاج حسین یکتا انجام داد در کف میدان و خیابان صورت پذیرد. مردم معترض باید بدانند آنکه از پاریس، تل آویو و ریاض برایشان فراخوان تجمع می زند به تنها چیزی که فکر نمی کند حل مشکلات مردم است. با حضور خودمان در کف میدان و ارتباط رو در رو با مردم باید قشر مستعد اعتراض را نسبت به وضعیت جدید توجیه کرد تا نوک پیکان اعتراضات به سمت مسببین اصلی مشکلات کشور برگردد.

اطمینان دارم که جمهوری اسلامی به برکت خون شهدا از این مرحله نیز عبور خواهد کرد و روسیاهی به ذغال می ماند و تلاش ما تنها باید این باشد که این گذار با حداقل هزینه همراه شود.

محمد کوره پز