آسفالت ۱۰۲ هزار مترمربع خیابان های دزفول از ابتدای سالفرمانده کل ارتش: مردم دزفول درس مقاومت را به همه ملت های جهان آموختندتشییع شهیدان احمد کایدخورده و سید منصور قاطمه بافگفتگوی اختصاصی با رییس اداره آموزش و پرورش شهرستان دزفول در آغاز سال تحصیلی جدیدتصاویری ناب از عزاداری پرشور مردم دزفول در تاسوعای حسینی(ع)با گذشت ۶سال از اولین آورده مالی طلاب، پروژه مسکن طلاب متولی نداردتفاوت قبل از انقلاب و بعد از انقلاب تفاوت جهنم است تا بهشتتولید 5 میلیون دُز واکسن نورا را آماده کردیم و برای سال آینده 60 میلیون دُز پیش بینی شده و قرار است این ها را تحویل مردم دهیمفیلم ماموز فیلمی به کارگردانی کمال تبریزی در مورد فردی به اسم قدرت بود که سودای نماینده شدن مجلس را داشت. نمیتوان گفت فیلم از درام ناپخته ای برخوردار بود اما به واقع ضعف داشت پیوستگی حوادث فیلم و رابطه علت معلولی قابل قبول در فیلم زیاد حاکم نبود و یک سری سکانس در کنار […]
فیلم ماموز فیلمی به کارگردانی کمال تبریزی در مورد فردی به اسم قدرت بود که سودای نماینده شدن مجلس را داشت. نمیتوان گفت فیلم از درام ناپخته ای برخوردار بود اما به واقع ضعف داشت پیوستگی حوادث فیلم و رابطه علت معلولی قابل قبول در فیلم زیاد حاکم نبود و یک سری سکانس در کنار هم چیده شده بودند مثلا علت رفتن قدرت به خارج کشور تا خواننده شدن و برگشت به کشور …..
در این فیلم شخصیت ها پرورش نیافته بودند و تمام بار سنگینی فیلم بر روی دوش حامد بهداد در نقش قدرت بود به طوری که اگر بازی او را حذف کنیم عملا چیزی از فیلم باقی نمی ماند. قسمت ترسناک فیلم وجود شخصی در فیلم بود که مخاطب تا انتها درست متوجه نخواهد شد او که بوده است. متاسفانه فیلم در برخی قسمت ها مثل یک تیزر سیاسی بود تا فیلم سینمایی! و سعی داشت با کنایه های سیاسی قدرت را به شخصیتی سیاسی در کشور ربط دهد مانند: کنار هم قرار دادن تصویر احمدی نژاد و ترامپ در بیلبوردی در کشور خارجی که قدرت (حامد بهداد) رفته بود را می توان از این دست کارها دانست.
فیلم شامل کنایه های سیاسی بود که عملا جناح بندی های سیاسی را مورد هدف قرار میدهد. مثبت ترین نکته فیلم سکانس آخر بود که سعی داشت تبیین کند به جای جناح بندی های سیاسی به فکر مردم باشید!
حسین جوازی
دیدگاهتان را بنویسید