چشم های منتظر

به گزارش خبرگزاری بیدار دز- گروه فرهنگی:

واژه انتظار را فقط مادر شهید مفقودالاثر درک می کند. مادری که سالهاست نه ازخانه اش بیرون زده و نه حتی دستی بر سر و روی خانه اش کشیده، تا مبادا فرزندش بیاید و مسیر خانه را گم کند. منتظر واقعی فقط همین پدر و مادرشهید مفقودالاثری هستند که سالهاست هر صبح جمعه به عشق فرزند مفقودشان عصازنان راهی گلزار شهدای بهشت علی می شوند. پدر و مادری که سالهاست غم غربت فرزندشان را با پرنده ای که پیک پسرشان می دانند نجوا می کنند. اما مدتهاست که این پدر و مادر تنها و منتظر، لحظه شماری می کنند. گروه مردمی وارثان شهدا با عنایت خاص شهدا هر صبح جمعه میزبان پدر و مادر بزرگوار شهید و الامقام عبدالرحیم اندی زاده هستند و مدتهاست که مادربزرگوار شهید هر صبح جمعه به انتظار می نشیند تا قلم های وارثان یادبود فرزند مفقودش را بنوازند. پای دل این پدرومادر که می نشینی چقدر زیبا سرود تنهاییشان را در کنار مزار فرزند دلبندشان می سرایند و ناگفته های یک هفته را برایش زمزمه می کنند و از پرنده اش می گویند؛ از آوازهایش و از شبهای تنهاییشان که هر شب مادر با هر صدائی به سمت حیات می رود به امید اینکه عبدالرحیم آمده و به سرعت مسیر حیاط را طی می کند اما باز هم …