تاریخ خوابم دقیقاً مصادف شد با شهادت دو برادرم/هیچکس بفکرش نمی رسید که روزی آزاد شویم/بنده دو ادعا دارم: یکی همرزم شهدا بوده ام و دوم جامانده از قافله ی آنها

اگر در اسارت به ما فشار نمی آوردند و شکنجه نمی کردند به نظر من تمام اعتقاداتمان را از ما می گرفتند/صلح بین اسلام و کفر معنا ندارد/بدترین خاطره مشترک تمام اسرا وقتی بود که قطعنامه پذیرش شد و همچنین خبر رحلت امام خمینی رحمه الله

خدا دشمنان اسلام را از احمق ها قرار داده است/وقتی کسی از زیر رگبار آن کابل ها رد میشد اسمش را هم فراموش می کرد/زیر شکنجه ها بود که یاد اسرای کربلا برایمان جا افتاد که چطور بردنشان و... این کار از لحاظ اعتقادی برای ما خوب بود/برایم مهم نبود که نیروهای گردان یا لشکر خودم هستند یا لشکر دیگر؛ فقط مهم این بود که ایرانی هستند

زمانی که اسیر شدم 43 روز بعد از خودم، خدا به من فرزندی عنایت کرد/بعد از مدتی نامه ای از پدرم به دستم رسید که نوشته بود: "خدا فرزندی به تو داده و اسمش منتظر توست"/ معروفیت گردان میثم از مظلومیتش بود/ از همان اول لباس های کادر را پوشیدم که من را ببینند و بعد نگویند نباید به جبهه بروی