آسفالت ۱۰۲ هزار مترمربع خیابان های دزفول از ابتدای سالفرمانده کل ارتش: مردم دزفول درس مقاومت را به همه ملت های جهان آموختندتشییع شهیدان احمد کایدخورده و سید منصور قاطمه بافگفتگوی اختصاصی با رییس اداره آموزش و پرورش شهرستان دزفول در آغاز سال تحصیلی جدیدتصاویری ناب از عزاداری پرشور مردم دزفول در تاسوعای حسینی(ع)با گذشت ۶سال از اولین آورده مالی طلاب، پروژه مسکن طلاب متولی نداردتفاوت قبل از انقلاب و بعد از انقلاب تفاوت جهنم است تا بهشتتولید 5 میلیون دُز واکسن نورا را آماده کردیم و برای سال آینده 60 میلیون دُز پیش بینی شده و قرار است این ها را تحویل مردم دهیم
سیدمرتضی سبزقبا فیلمساز و کارگردان اهل دزفول در گفتگو با پایگاه خبری بیداردز و در حاشیه اکران فیلم غریب در خصوص فیلمسازی و سینما نظرات خود را ارائه کرد. مشروح این گفتگو به شرح زیر است:
فیلم غریب یکی از فیلم‌های قابل توجه سینمای دفاع مقدس در سال 1401 است. این فیلم در جشنواره فیلم فجر هم حضور داشت و جوایز مختلفی هم دریافت کرد. از آنجایی که در سینمای دفاع مقدس که سینمایی است که به سینمای پرتره معروف است، سینمایی که قرار است چهره واقعی یا حداقل نزدیک به واقعیت یک شهید با یک نام و نشان و شیوه زندگی مشخص به تصویر کشیده شود از این جهت فیلم غریب، فیلمی است بسیار متفاوت به این دلیل که چهره تازه‌ای از یک شهید مشهور و معروف، چهره‌ای که همه مردم می‌شناسند، با این وجود در سینمای ایران تازگی دارد. واقعیت این است که این چهره تا به حال در سینمای ایران دیده نشده است.
به عنوان یک سینماگر در مورد این فیلم می‌شود تخصصی‌تر صحبت کرد و فیلم را نقد کرد ولی من ترجیح می‌دهم که درباره این حرکتی که شما برای نمایش و اکران این جنس فیلم‌ها یا فیلم‌های دیگری که به فرهنگ و آداب و رسوم و ویژگی‌های فرهنگی یک کشور وابستگی دارند را دارید اکران می‌کنید این حرکت خیلی خوب است و با توجه به ضعفی که در شهری مثل شهر ما در بحث تعداد سالن‌های سینما وجود دارد این یک خلا را جبران می‌کند. امیدوارم که این{حرکت} ادامه داشته باشد. فیلم‌های خوب سینمای ایران و مشخصا فیلم‌های حوزه دفاع مقدس که تولید می‌شود با یک بستر مناسب‌تر اکران بشود. چون این سالن استانداردی برای نمایش فیلم نیست. ولی همین که در غیاب یک سالن استاندارد حرفه‌ای اینجا می‌شود نمایش فیلم را پیگیری کرد برای قشری از جامعه که به سینما اهمیت می‌دهند، مهم است.
واقعیت این است که نهادهایی در سطح شهر داریم که وظیفه‌شان حمایت از سینما است. وظیفه‌شان حمایت از هنرهای نمایشی است، البته ضعف‌هایی دارند، این ضعف‌ها هم قابل جبران اند اگر که همت مسئولین بیش از چیزی باشد که امروز می‌بینیم. نواقصی در بحث آموزش بازیگری و هنرهای نمایشی و فیلمسازی و کارگردانی وجود دارد که قابل جبران است. ولی توصیه من به عنوان یک فیلم ساز برای دوستانی که می‌خواهند به سینما و بازیگری بپردازند این است که بیش از اینکه به همت مسئولین وابسته باشند به اراده و انگیزه خودشان رجوع کنند. هنر سینما حوزه بسیار دشوار و سختی است و بسیار پر هزینه است و کسیکه می‌خواهد ورود کند باید از قبل خودش را آماده کند به امکانات و ابزارها که یکی مطالعه و یکی انگیزه است. یکی اینکه در این مسیر با پشتکار حرکت کند و همواره به شکل علمی هنر را پیگیری کند. این می‌تواند نواقصی که هنر در سطح هنر حرفه‌ای در استان و شهر وجود دارد، را تا حد زیادی جبران کند. یعنی بیش از اینکه به نهادها و مراکز فرهنگی، خودش و هنرش را وابسته کند، بهتر این است که به خودش و انگیزه‌ها و توانایی خودش تکیه کند. فکر می‌کنم به این طریق مسیر هموارتری را می‌تواند در سینما و هنر بازیگری طی کند.
من به عنوان فیلم ساز همیشه دوست دارم فیلم بسازم. مدت‌ها است که پیگیر ساخت فیلم جدیدم هستم که فیلم سختی است. اتفاقا فیلم راجع به دزفول و مردم شریف دزفول است. راجع به تاریخ دزفول است که در سینمای ایران مهجور واقع شده است و هیچ وقت در موردش فیلم ساخته نشده است. من امیدوارم با کمک دوستان هنرمندم و نه با کمک مسئولین چون از قرار گویا مسئولین هیچ انگیزه‌ای ندارند که یک فیلم استاندارد حرفه‌ای در سطح سینمای ایران در مورد مردم شریف دزفول ساخته شود. من امیدوارم که با کمک هنرمندان دزفول بتوانم در سال 1402 این فیلم را بسازیم. فیلمی است خانوادگی اجتماعی که قصه آن در بستر جنگ رخ می‌دهد. یعنی زمان وقوع داستان اواسط دهه 60 است و بخشی از این اتفاقاتی را که مردم دزفول در طول 8سال دفاع مقدس از سر گذراندند در فیلم خواهیم دید. ان شالله که به تولید برسد.
دیدگاهتان را بنویسید