×

منوی بالا

منوی اصلی

دسترسی سریع

اخبار سایت

false
false
false

بیست و یکم اوت هر سال که مصادف با ۳۱ مرداد است، روز جهانی مساجد نامگذاری شده است. در سال ۱۳۴۸ در چنین روزی مسجدالاقصی که قبله اول مسلمین جهان است توسط صهیونیست ها به آتش کشیده شد. به همین بهانه گفتگویی درباره نقش و جایگاه مسجد و مسائل پیرامون آن با آقای محسن ریاضی که از مسئول جلسه های دزفول است انجام داده ایم که در ادامه می آید:
دوران نوجوانی و جوانی را در کدام مسجد گذارنده اید؟
دوران نوجوانی ام مصادف با سال های دفاع مقدس بود. آبان ۱۳۶۳ بود که منزلمان مورد اصابت موشک قرار گرفت وعملا  تا سال ۶۸  در خارج از شهر(حدود یکسالی درشمس آباد  و تا پایان جنگ تحمیلی در زمین های زراعی  بین دانشگاه پیام نور فعلی و اردوگاه جنگ زدگان اشرفی اصفهانی  زندگی میکردیم) و ارتباط من هم با جلسات و مساجد قطع شده بود.  فعالیت جدی ام در مسجد،اندکی پس از  پذیرش قطعنامه۵۹۸ و پایان جنگ و در مسجد امام موسی بن جعفر(ع) بود که کماکان هم همان جا مشغول  هستم.اولین مسوول جلسه ای  که داشتیم فردی بسیار دانا بود که فقط یک سال و نیم  یا دوسال توانستیم از محضرش استفاده کنیم  اما ریل گذاری ایشان برای ما خوب بود و خدا را شکر همچنان در  مسیری که آن روز نشانمان داد در حال حرکتیم. تقریبا از سال ۷۰-۷۱ با اینکه هنوز باید مسائل زیادی فرا میگرفتم ،دراثر کمبود افرادی که مسئولیت جلسه را قبول کنند بعنوان مسول جلسه نوجوانان مسجد انتخاب شدم واز آن زمان تا کنون بحمدالله توفیق خدمتگزاری به نونهالان، نوجوانان و جوانان عزیز را دارم و اندک بضاعت  امروز خود را مرهون جلسات قرآن مساجد هستم و بارها گفته ام که این خدمت را(به شرط اخلاص) بیش از هر چیزی دوست دارم و برای خود مایه افتخار و مباهات می دانم.
 اسلام چه جایگاه و شانی را برای مسجد تعریف کرده است؟
با نگاهی به تاریخ اسلام در می یابیم که یکی از  اولین اقدامات پیامبر اکرم (ص) درحکومت نوپای مدینه بنای مسجد بود . بنا براین در انقلاب اسلامی  منبعث از انقلاب بزرگ اسلام هم باید اولین نگاه به مسجد باشد.نقش بی بدیل مساجد در پیروزی انقلاب هم بر هیچ کس پوشیده نیست ولی متاسفانه در اثر کم کاری بسیاری ازما، مساجد، گاهی سیر قهقرایی داشته و در حاشیه قرار گرفته‎اند. تاریخ دو سه دهه اول انقلاب  نشان می دهد که بسیاری از مشکلات ما در مسجد حل می‎شده است. نمونه‎‌ی‎‎‎‎‎‎‎‎ عالی آن را می‎توان در دوران دفاع مقدس مشاهده کرد که مساجد در امنیت بخشی شهرها،اعزام نیروها ، امداد وپشتیبانی، تقسیم مایحتاج عمومی میان مردم جنگ زده و دهها فرصت دیگر فعال بودند. به نظر می‎رسد که ایده‎ی اولیه‎ی تشکیل برخی نهادهای انقلابی نظیر جهاد سازندگی، خروجی فعالیت های مسجدی باشد.
در شرایط حال حاضر کشور هم اگر محوریت از مساجد و نیروهای متدین گرفته شود، انقلاب و کشور در دامان لیبرالها، سکولار ها و … افتاده،  مسایل پیچیده تر می شود. به عنوان مثال در زلزله کرمانشاه می بینید که حرکت خودجوش  بچه های مسجدی است که کار را پیش می‎برد. در خیلی از حوادث غیر مترقبه  بچه های داوطلب و متعهد مسجد، در کنار نهادهای مسئول و در صف خدمت رسانی قرار گرفته اند و بسیار فعالند. اگر این نقش بی بدیل  و محوری از مسجد گرفته شده و این محل، صرفا  تبدیل به جایی برای ارضای روحی و معنویت شخصی بشود(آن گونه که در آیین مسیحیت اتفاق افتاد)، اسلام  و انقلاب را از مهم ترین پایگاهش محروم کرده ایم.
مساجد دزفول چه مقدار در محله خود موثر بوده و حلال مشکلات بوده اند؟
در این بحث دو موضوع وجود دارد: ۱-مساجد، آن گونه که باید باشند ۲- وضعیت موجود مساجد.
 به اعتقاد اینجانب مسجد می تواند حلال بسیاری ازمشکلات باشد.
کافی است هر مسجدی فقرای محل خودش را تحت پوشش داشته باشد، خواهید دید که فقیری نخواهیم داشت ؛اگر جوانان را جمع کند و در عرصه های دینی، حتی مهارت های شغلی و … آموزش دهد مشکل سستی و بی انگیزگی نسل جوان را نخواهیم داشت و دهها مورد دیگر که اگر مسجد در آنها ورود کند قابل حل خواهند بود. شاید این موارد برای نسل جوان حال حاضر نامانوس و عجیب بشد اما ما  دیدیم که مسجد همه کاره محله بود و در مساجد پر نشاط آن روز  مردم نه از روی اکراه بلکه از روی اشتیاق می آمدند و در برنامه ها شرکت می کردند.
 البته نباید از این نکته غافل شد که با وجود کم کاری زیاد اما هنوز دزفول در بحث مسجد و بویژه جلسات قرآن  در کشور، جزو اولین‎هاست اما  موارد گفته شده ، حداقل های مورد انتظار از مساجد دزفول  است. مساجد باید در سه عرصه تهذیب، تحصیل  و ورزش نقش محوری داشته باشند و در این کارنباید منتظر کسی بود. یک بچه مسجدی باید  همواره خود را بدهکار(و نه طلب‎کار) امام، انقلاب و آرمان های شهدا دانسته و از هیچ کوششی برای به ثمر نشستن اهداف بزرگ اسلام و انقلاب، دریغ نورزد. نباید منتظر ادارات، نهادها و ارگان ها  باشیم. باید انقلابی عمل کرد و هرجایی که ضرورت ایجاب ‎کند، در میدان حضور داشته باشیم . مسجد باید در عرصه های مختلف به خصوص مساله امروز کشوریعنی اقتصاد وارد شود و در بحث اشتغال زایی باید ظرفیت های عظیم مسجد فعال گردد و با بر گزاری های دوره های کوتاه مدت، راه اشتغال جوانان را هموار کند.
پز انقلابی بودن ندهیم
نمی شود در مسجد پز انقلابی بودن داد ولی منویات رهبری را اجرا نکرد. یک نمونه بارز و ساده اش همین استفاده از کالای ایرانی است که باعث رونق اقتصادی، ایجاد شغل، هموارشدن مسیر ازدواج و دهها فرصت طلایی برای کشور می‎شود. الان ما مسجدی ها باید بگوییم در خصوص به ثمر نشستن این خواسته مدبرانه مقام معظم رهبری چه کرده ایم؟ باید بدانیم رهبری چه می خواهد ونباید منتظر باشیم تا  ایشان شخصا در مساله ای ورود کنند.نباید بگذاریم فرمانده وارد میدان شود. ورود فرمانده در میدان، قطعا به معنی کم کاری سربازان است.بعنوان سرباز باید  در عرصه باشیم. یکی از خصوصیات مالک اشتر این بود که اگر امام علی(ع) در جایی حضور فیزیکی نداشتند، همان کاری را انجام می‌داد که اگر حضرت می‎بود و این معنای بصیرت واقعی است. آیا امروز، منویات رهبر معظم انقلاب، معلوم نیست؟ نقش ما چه باید باشد؟
مساجد، بسترسازمانی تمدن اسلامی
مسجد فقط محل ارضای خواسته معنوی من نیست. اینکه  بروم گریه کنم برگردم؛ بروم قرآن بخوانم ثواب کنم برگردم. قرار نیست اینگونه باشد مسجد بستر سازمانی تمدن اسلامی است. اینکه صرفا بخواهیم انسان خوبی باشیم کافی  نیست. باید به جایی برسیم که ماموریت خطیر خلیفه اللهی بودن را پذیرا شویم. امروزه ما با امکاناتی که در دست داریم کجای کاریم؟ انقلاب نوپای پیامبر(ص) چه در اختیار داشت؟ و ما امروز چه نداریم؟  نباید عقب باشیم. من فکر میکنم عامل به تاخیر افتادن ظهور، امثال ما مسجدی ها هستیم چون علی رغم امکانات زیاد و بستر مناسب کار نمی‎کنیم.
ما به دنبال شکل گیری که نه، بلکه فراگیری تمدن اسلامی هستیم و این تمدن، همانند آغاز تولدش،باید از درون مساجد، سازماندهی شود اگر مسجد ما تقویت بشود دانشگاه و جامعه و سیاست و خیلی از موارد دیگرما تقویت می شوند.  اگربه دانشگاه مراجعه کنید می بینید علوم انسانی ما کاملا غربی است. آیا بسیاری از علومی که دانشمندان اسلامی به دنیا عرضه کرده و دنیا را مدهوش و مدیون خود نمودند جز از بستر مساجد، به اقصی نقاط دنیا رفت؟ دانشمندان بزرگی نظیر ابن سینا، خواجه نصیر، جابرابن حیان، ابن عربی و… آیا علوم خود را با واسطه یا بی واسطه از محضر ائمه اطهار(ع)  و در همین مساجد نیاموخته اند؟؟  اگر مساجد را بارور کنیم دانشگاه های بزرگ؛ خودجوش و مهمی را به وجود آورده ایم.
قرار دادن دنیا در زیر پرچم توحید
ما به دنبال جهان‎گیر کردن باورها، اعتقادات و تفکراسلامی هستیم و این امر خطیر به برخی بایسته های خود وابستگی مستقیم دارد. یکی از این بایسته ها و البته مهمترین آنها ساخت عناصر متعهد، کارآزموده و توانا در همه عرصه هاست. باید به دنبال ساخت عناصر انسانی  برای حکومت آخر الزمان باشیم و هیچ جایی مانند مسجد، استعداد آماده کردن چنین نیروهایی را ندارد. البته این بدان معنا نیست که نقش دانشگاه ها و مراکز آموزشی نادیده گرفته شود بلکه به عکس باید عناصر تربیت شده و ویژه که از مساجد بر می‎خیزند، این مراکز را پر کنند.
دزفول دین خود را به بدنه مدیریتی کشور ادا کرد.
یک زمانی امام جمعه اسبق(حجت الاسلام و المسلمین عسکری زید الله عزه) دزفول  خدمت  مقام معظم رهبری رسیده  و گفته بودند: آقا دزفول دینش را به انقلاب ادا کرده است . رهبر معظم انقلاب فرموده بوند: دزفول دینش را به سیستم مدیریتی کشور هم ادا کرده است. هدف از نقل این ماجرا این است که ما نباید در مسجد فقط مسوول جلسه، و انسان های صرفا خوب تربیت کنیم بلکه باید نیروهای مختلف و متدین برای بخش های مختلف تربیت کنیم تا بتوانند انقلاب و کشور را به سوی اهداف عالیه آن ها  پیش  ببرند.
هیات نسخه شهر ما نبود
ضمن ارادتی که به موضوع هیات و هیاتی ها دارم می گویم که هیات نسخه‌ی شهر ما نبود. ما زمانی که می گفتیم هیات نگاهمان معطوف به همان دسته جات عزاداری روز تاسوعا و عاشورا بود. اما الان می بینیم که مدام جلسات قرآن تعطیل میشوند و هیات تشکیل می شود. برخی هیات ها که انقلابی کار می کنند همان مدل جلسه قرآن خودمان هستند و مورد تاییدند. ما اینها را لازم داریم اما متاسفانه بخش عمده ای از هیات های شکل گرفته به جلسات قرآن تنه زده و باعث ریزش اعضای جلسات، در بسیاری از مساجد شده‎اند. شوری  که در هیات شکل میگیرد درفضای علمی جلسات، کمرنگ است و یا اصلا نیست. این هم دلیلی دارد که در یک فرصت دیگر باید به آن پرداخت. در این فضای ضعیف و بی نشاط علمی جلسات قرآن، کم کم بچه ها به سمت هیات می روند تا به نوعی خودارضایی روحی دست یابند اما خروجی آن، گاهی پرورش مومنانی کم مایه و گاهی مسئولیت گریز است که تصور می‎کنند رسالت خود را انجام داده  و کار دیگری ندارند. بعضا از مسئولیت های شخصی و اجتماعی گریزانند.  به اباعبدالله (ع) ارادت دارند اما  یک گام در جهت بایسته های اباعبداللهی برنمی‌دارند، یک کتاب نمی خوانند. طرف تا نیمه شب  یا بامداد سینه میزند اما نماز صبحش قضا میشود، در درس  و دانشگاه و حوزه، موفقیت چندانی ندارد.اگر هیات ها میخواهند جایگزین جلسات بشوند که توصیه حقیر نیست ،باید مسیر جلسات قرآن پویای گذشته را در پیش گیرند. در پایان این بحث هم اضافه کنم  که هیات و جلسه قرآن، نباید عرصه  تقابل و رقابت باشد(آن گونه که در بسیاری از مساجد شاهدیم)بلکه باید  در مسیر هم افزایی و امداد یکدیگر باشند.دستاورد مشترک جلسات و هیات ها باید بسط شور و شعور باشد.
 نقش امام جماعت در مسجد چگونه باید باشد؟
 امام جماعت را رهبری تعریف کردند. امام جماعت فرمانده قرارگاه فرهنگی (مسجد )است.بحمدالله برخی ائمه جماعات این نقش محوری را به خوبی ایفا می کنند اما بسیار کم هستند. باید هماهنگی ها (بین هیات امنا، نمازگزاران، بسیج، جلسات و کانون‌های فرهنگی مستقر در مساجد)به گونه‎ای  صورت پذیرد  تا امام جماعت بتواند  نقش خطیر فرمانده ای خود را ایفا کند. اگر روحانیت متعهد، دلسوز و کاردان، پای کاربوده  وسازمان مسجد را مدیریت کند و صرفا به برگزاری نماز جماعتی اکتفا نشود، مسجد، حلال  بسیاری از مشکلات خواهد بود.
باید جوان متعهد و دیندار در مسجد رشد کند.
اگر بنیادهای دینی را تقویت کنیم بچه مسجدی نمیتواند بی تفاوت باشد. باید ریشه های عقیدتی را تقویت کرد. میگوییم چرا فرزندانمان با قرآن بیگانه اند؟ خب پاسخ مشخص است. قرآن نباید صرفا زنگ شروع برنامه‎های مسجد و هیات باشد. قرآن باید محور باشد. هرگاه فضا را فراهم کرده و منویات قرآن و اهل بیت(ع) را مد نظر قرار داده ایم، همه اقشار، بویژه جوانان، به مسجد رو آور شده‎اند و هرگاه سلیقه های شخصی غیر منبعث از آموزه‎های قرآنی و اهلبیت(ع) به میان آمده اند، مساجد خالی و یا کمرنگ شده اند.

لینک کوتاه: http://bidardez.ir/?p=2690

true
true
false
true

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

√ کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
√ آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد