false
به گزارش بیدار دز در شب دوم محرم، حجت الاسلام شهبازیان از طی سخنانی در مسجد شهید مسعود توتونچی پیرامون نظام باطل و دنیازدگی که از مصادیق بارز نظام باطل هست توضیحاتی را بیان نمودند؛ و همچنین به عواقب اشرافیگری در جامعه که از مصادیق بارز دنیازگی نیز می باشد پرداختند. گزیده ای از این سخنرانی را در ادامه مطالعه بفرمایید:
از ویژگی های نظام باطل
در شب گذشته از نظام حق و باطل گفتیم و عرض کردیم که شیطان ایادی و لشکر خودش را دارد. از طرفی دیگر حضرت رسول اکرم(ص) و ائمه اطهار هستند. این دو نظام در تقابل روزانه با هم هستند. یکی از مهم ویژگی هایی که برای نظام باطل ذکر کردهاند دنیازدگی است. نه اینکه دنیا را رها کنیم و دنبال کسب و کار و تعالی نرویم. پول درآوردن و کارکردن بد نیست ولی پولزدگی و اشرافیت بد است.الدُنیا مَزرَعه الاخِره نیز بدین معناست که ما از دنیا بعنوان ابزاری برای رسیدن به آخرت استفاده کنیم اما اگر دنیا برای ما هدف شد قیامت و آخرت و نگاه به جهان دیگر را رها کنیم و فقط به فکر جهان فانی باشیم درکمان فقط به اندازه فرش است و عرشی برای ما معنا پیدا نمیکند.
حضرت امیرالمومنین (ع) فرمودند: «همت برخی فقط شکم و شهوتشان است. برخی کارشان خوردن و خوابیدن است و فقط اشتغال به دنیا دارند.» خداوند نیز یکی از ویژگیهای کافران را همین عدم اعتقادشان به جهان دیگر میداند. کافران معتقدند هر چیزی هست در این دنیا است و منکر حساب و کتاب آخرت هستند.
غفلت از خدا و آیاتش
برای بعضی نیز دین بازیچه است. با خودش می گوید: خب فعلا که دین دنیای مرا خراب نکرده است، پس دیندار میمانم. بعضی دیگر امید به خدا ندارند؛ معنویت در زندگیشان نیست و به همین دنیا قانع شدهاند. اینها افرادی هستند که تکیه کردهاند به دنیا و از خدا و آیاتش غافل شدهاند. پیامبر (ص) فرمودند: «زمانی میرسد که مردم برایشان مهم نیست که دینشان آسیب ببیند.» ما حواسمان هست که غذا نخوردهایم؛ دوستمان را میبینیم می گوییم: “من از صبح تا حالا غذا نخوردم” اما حواسمان به دین نیست و کم توجهی میکنیم. حواسمان به دخلمان، به ساعت کارمان هست اما به دین نه! اما هنگامی که گیر افتادیم به دنبال ذکر و دعا برای مثلا قبولی در کنکور هستیم.
تنگه ی اُحُد/روحیه اشرافیگری/ دنیازدگی
اگر اشرافیت و توجه به دنیا در جامعه باب بشود میشود ماجرای احد. تنگه احد را ول میکنند برای جمع کردن غنیمت. این بحثی که مقام معظم رهبری درباره اشرافیت مطرح میکنند فقط برای وزیر و وکیل نیست، بله خواص هم مقصرند اصلا کربلا را خواص اشرافی به وجود آوردند. کسانی که مثل فلان وزیر و نماینده مجلس ما دنبال حساب و کتاب خودشان هستند. اینکه من چگونه بتوانم یار جمع بکنم برای خودم، بعد مثلا بگویند: شنیدهایم ۲۰ میلیارد پول منزل شما است! بعد ایشان هم جواب بدهند: “نه بابا! اصلا اینطوری نیست. من یه منزلی اجاره کردم ۴ میلیارد تومان.” فکر میکند لطف کرده است. شما اصلا حق نداری در خانهی ۴ میلیاردی سکونت کنی. این روحیه اشرافیگری است. با خودش میگوید: چون من وزیرم؛ چون امام جمعهام و مسئولم، پول و قدرتش را دارم پس باید در اینجا سکونت کنم. این روحیه خطرناک است این خلاف آن چیزی است که قرآن و اهل بیت(ع) دستور دادهاند و خلاف مبانی حضرت امام(ره) هم هست.
انقلاب مبارزه با اشرافیگری بوده است. مسئولین از کجا می آیند؟ مثلا فامیلهای ما، یا یکی از این بچه هیاتیها میشود وزیر و نماینده. اگر الان ندانیم که مردم طبق روش مسئولینشان جلو میروند اگر ما تهذیب نفس نکنیم خود ما بعدا که مسئول شدیم وبال دین میشویم و به جای خدمت به دنبال پر کردن انبان خودمان باشیم. این رفیقبازیها این قومیتزدگی و امثالهم از کجا می آیند؟ ریشه همه اینها دنیازدگی است.
دنیا وسیله رسیدن به آخرت
اگر کسی اعتقاد به آخرت داشته باشد دنیا را وسیله رسیدن به آن قرار می دهد. نمیآید بگوید که اشتباه کردید رای دادید و روش مدیریت ما همین است یا ماشین چند صد میلیونی سوار شود؛ خب اینها را آمریکا فرستاده؟! خیر. اینها همان بچههای خودمان هستند. همان بچههای جنگ. همان بچههای هیاتی.
فردی بازاری میشناسم که خودش به زبان هم آورده خمس نمی دهد اما ایام محرم سه روز غذا می دهد و تاکید میکند حتما بگویید این را حاجی فلانی داد؛ یا اینکه حاجی از مکه آمده می بینند جا نیست روی دیوار پارچه بزنند می آیند داربست می بندند. خب این چه حماقتی است؟! از طرف فلانی و خانواده ،از طرف فلانی و دوستان؛ اینها گرفتاری دنیاست.
دعوت کوفیان/ صلح معاویه
کوفیان نامه نوشتند به اباعبدالله. به ادبیات نامهها توجه کنید؛ نوشتند: “حسین جان! بیا میخواهیم با تو باغهایمان را آباد بکنیم!” یعنی امام معصوم را همه چیزش را رها کرده می گوید میخواهم باغم را با تو آباد بکنم. بعد عبیدالله بن زیاد وارد میشود پول خرج میکند چون رگ خواب مردم کوفه دستش بود. ببینید ادبیات عبیدالله را که چه گفت؛ گفت: “میآیم باغاتتان را تخریب می کنم. مردم از حسین(ع) دست کشیدند!”
امام حسن مجتبی(ع) را وقتی مجبور به صلح(مذاکره) میکنند خطاب میکند به مردم: “شما آماده نبرد بودید ما داشتیم می جنگیدیم با معاویه. چه اتفاقی افتاد؟” معاویه شبانه پولها را فرستاد، امان نامه فرستاد، گفت: “بچههایتان پیش من گیرند. بچهای که آمده امضا کرده که تابعیت مرا گرفته، ریش فرزندت پیش من گیر است!” امام حسن(ع) نامه میزند که: “میدانید چرا اینگونه شد؟ چون قبلا آخرت را جلو کار قرار دادید و دنیا را پشت سر رها کردید. اما الان با آن پول و وعدهها با گرفتاریهایی که خودتان به وجود آوردید آخرت را به عقب انداختید و دنیا را پیش انداختید.” بعد امام حسن(ع) مردم را دعوت به استقامت کردند ولی مردم چه گفتند: “صلح، صلح.” گفتند ما اگر صلح نکنیم معاویه حمله میکند و الان هم میگویند آمریکا حمله میکند. قرآن چه میگوید؟ “یهود و نصاری از شما راضی نمیشوند مگر آنکه به کیش آنها در آیید.” اتفاقات زمان امام حسن(ع) امروز ما هست یا نه؟!
به عمل کار برآید به سخنرانی نیست
زمانی که میخواهیم انتخاب کنیم با چه دیدی می رویم؟ بله جنگ بد است همه ما لمس کردهایم. طبعات جنگ را و هنوز هم داریم تاوان می دهیم. اما برای چه؟ برای عزتمان؛ برای آزادیمان. طبق سخن امام حسین(ع) برخی دین فقط لقلقه زبانشان است. در دین امر به معروف و نهی از منکر و جهاد هم هست. تا دیروز که میخواستید نماینده مجلس بشوید. خوب در مساجد سخنرانی میکردید، خوب وعده می دادید، اما حالا که باید بنشینید در مجلس برنامهای تنظیم کنید و جلوی گرفتاریها را بگیرید دنبال تعطیلات تابستانه هستید!
در این ایام به دنبال بریدگی از دنیا باشیم تا برای امام زمان(عج) یاران و اصحاب خوبی باشیم و مثل یاران امام حسین(ع) برای ایشان جانفشانی کنیم. الان همه صحنه کربلاست بسم الله. در خانهمان نشستهایم یا داریم برای حضرت ولیعصر (عج) می دویم؟! دنیا را به کار بگیریم برای رسیدن به ظهور، نه اینکه دنیا بشود هدفمان و از قافله ظهور خدایی نکرده جا بمانیم.
لینک کوتاه: http://bidardez.ir/?p=2783
true
true
false
true