قلم فرسایی برخی رسانه ها، در این روزها و درخصوص مسائل مختلف سیاسی، درحالی که باید به دور از غرض ورزی های سیاسی و تسویه حساب های گروهی و‌ جناحی باشد، براساس گمانه زنی ها و بحث های خاله زنکی سیاسی شکل گرفته است.

خلط مبحث میان «بازگشت به میز مذاکره» و «بازگشت به برجام بی فرجام» اولین مغالطه «رسانه های قلم به مزد در دزفول و دوستان سیاسی آنها در کشور‌» نبوده و آخرین آنها هم نیست.

دولت سیزدهم در آغاز کار خود، و پس از موفقیت درعضویت سازمان همکاری های شانگهای، «دروازه بزرگی برای گسترش روابط اقتصادی در حوزه بین الملل باز کرد» و‌ پس از آن با دیدارهای وسیعی که با کشورهای مختلف جهان از جمله چندین کشور اروپایی از قبیل ایتالیا، سوئد، نروژ و… در حاشیه نشست عمومی سازمان ملل برگزار کرد، نشان داد که نگاه وزارت خارجه برای برقراری ارتباط با جهان، محدود به برجام و نتایج آن نخواهد ماند.

اما در حوزه روابط خارجی، دولت سیزدهم می بایست در قبال برجام چه تصمیمی اتخاذ می کرد؟

آیا پشت پا نزدن به میز مذاکره و پیگیری مسیر مطالبه گری جهانی از بدعهدی آمریکا، به معنی بازگشت به برجام است؟

حال آنکه در دولت های قبل چه دوران خاتمی و چه در دوران احمدی نژاد، مذاکرات هسته ای ایران در سطوح مختلف برگزار شده است.

مگر بارها رئیسی در ایام انتخابات و بعد از آن نگفت، که از مذاکره با جهان استقبال می کند، اما اقتصاد و سفره مردم را به مذاکره گره نخواهد زد؟

به علاوه وزارت خارجه دولت سیزدهم که طبق گفته امیرعبدالهیان هنوز سیاست خود را برای این مذاکرات نهایی نکرده است، چگونه رسانه های حامی دولت قبل، حضور ایران در مذاکرات را بازگشت ایران به برجام قلمداد می کنند؟

باید بگویم متاسفانه ارث شوم تیم نیویورکی های آقای ظریف، کشور را وارد معامله سختی با آمریکا کرده است که علیرغم اجرای کامل تعهدات ایران، و عدم اقدام موثر آمریکا برای رفع تحریم ها، ایران تا مدت ها باید عواقب این سند پرخسارت را چه از منظر روابط دیپلماتیک و چه از نظر تعهد آفرینی حقوق بین الملل، بپردازد.

اما ایران نیز پس از بدعهدی آمریکا و ناتوانی اروپا در تامین خواسته های خود و با فشار مجلس شورای اسلامی به دولت قبل، اقدامات خود در راستای برجام را لغو و توپ را به زمین غربی ها انداخته است.

حال حضور مجدد ایران در مذاکرات، هم بهانه را از دشمن خواهد گرفت، و هم شروعی دوباره برای پیگیری ‌حقوق از دست رفته ملت ایران خواهد بود.

✍️ محمدعلی احمدی نیا

لینک کوتاه: http://bidardez.ir/?p=3820